دسته: Censorship

تقریباً هر قسمت از زندگی روزمره ما با اینترنت آمیخته است – ما برای ارتباطات ، سرگرمی ، اطلاعات ، مدیریت خانه ، حتی رانندگی با ماشین به آن وابسته هستیم.

همه به یکسان دسترسی ندارند. با این حال ، برخی از دولت ها محدودیت هایی را در مورد کارهایی که می توانید به صورت آنلاین انجام دهند ، اعمال می کنند. این امر آزادی اینترنت و به همراه آن کیفیت زندگی و سایر حقوق کاربران مربوطه را تا حد زیادی محدود می کند. ، و بی طرفی خالص

برای پوشش این موضوع وسیع ، ما 50 آمار را گردآوری کرده ایم که تصویری کاملاً واضح از وضعیت آزادی اینترنت در جهان به شما ارائه می دهد. همه چیز را بررسی کنید یا به سادگی به منطقه مورد علاقه خود در زیر بروید:

آزادی اینترنت یک اصطلاح گسترده است که حقوق دیجیتال ، آزادی اطلاعات ، حق دسترسی به اینترنت ، عدم سانسور اینترنت و بی طرفی شبکه را پوشش می دهد. [19659006] حقوق دیجیتال

حقوق دیجیتالی به حقوقی اطلاق می شود که به افراد اجازه می دهد به رسانه های دیجیتالی دسترسی ، ایجاد ، استفاده و انتشار دهند ، یا از رایانه ها ، سایر دستگاه های الکترونیکی و شبکه های مخابراتی استفاده و استفاده کنند.

جمعیت دیجیتالی اطراف جهان

در ژانویه 2021 ، 4.66 میلیارد کاربر اینترنت فعال در سراسر جهان وجود داشت ، یا 59.5 درصد از جمعیت جهان. از این تعداد ، 4.32 میلیارد یا 92.6٪ کاربرانی بودند که به طور فعال از دستگاه های تلفن همراه خود برای دسترسی به اینترنت استفاده می کردند. از این تعداد ، 4.15 میلیارد یا 98.8 درصد از دستگاه های تلفن همراه خود برای مشارکت فعال در کانال های رسانه های اجتماعی استفاده کردند. اینترنت بین 257 میلیون کاربر جدید افزایش یافته است. این میزان رشد سالانه تعداد کاربران 5.7، یا تقریباً 700.000 کاربر جدید در روز را نشان می دهد.

در همان دوره شاهد افزایش تعداد کاربران رسانه های اجتماعی از 13.1، ، در مجموع 520 میلیون کاربر جدید بود. کاربران این بدان معناست که روزانه بیش از 1.4 میلیون نفر به یک پلت فرم رسانه های اجتماعی می پیوندند. [19659008] استفاده روزانه از رایانه و اینترنت در اتحادیه اروپا

در سال 2019 ، 94 درصد از جوانان (16 تا 29 ساله) در تمام 27 کشور اتحادیه اروپا به صورت روزانه به اینترنت دسترسی داشتند. برای مقایسه ، 77 درصد از کل جمعیت بزرگسالان اتحادیه اروپا -27 (که 16 تا 74 سال سن دارند) همین کار را کردند.

درصد کل جمعیت بزرگسال که از تلفن همراه یا لپ تاپ برای اتصال به اینترنت استفاده می کردند 73 was بود.

در همان سال ، 92 of از بزرگسالان جوان از اینترنت از طریق تلفن های قابل حمل خود در خانه یا محل کار استفاده می کردند. به به در مقابل ، 52٪ به همین منظور از لپ تاپ برای همین منظور استفاده کردند. افرادی که در اتحادیه اروپا از رایانه (لپ تاپ یا رومیزی) روزانه استفاده می کنند در سال 2017 14 امتیاز بیشتر از افراد بزرگسال (62)) بوده است. نگرانی در مورد نظارت بر فعالیت های آنلاین آنها برای اهداف تبلیغات شخصی.

بیشترین نگرانی در آلمان بود ، جایی که 82٪ از مردم نگران حریم خصوصی آنلاین بودند ، پس از آن فرانسه با 70٪ ، دانمارک با 67٪ ، بلژیک با 66٪ و لوکزامبورگ با 62٪.

در سراسر 28 کشورهای اتحادیه اروپا (قبل از خروج از انگلستان) ، کل سهم افرادی که در مورد حفظ حریم خصوصی آنلاین نگران بودند 61٪ بود. از نظر حفاظت از حقوق دیجیتال کاربران (62٪ از 100 امتیاز) ، پس از آن گوگل (61٪) ، Verizon Media (61٪) ، فیس بوک (57٪) و توییتر (55٪).

مایکروسافت مسئولیت موقعیت رهبری Google به لطف حاکمیت قوی و اعمال مداوم خط مشی های حفظ حریم خصوصی در هر چهار سرویس – Bing ، Skype ، OneDrive و Outlook.

فقط هشت از 24 شرکت فناوری قدرتمند جهان در فهرست. 50 or یا بیشتر به دست آمده: مایکروسافت ، گوگل ، Verizon Media ، فیس بوک ، Telefonica ، T witter ، Vodafone و Kakao.

کدام کشورها حداقل برای تجارت دیجیتال باز هستند؟

چندین کشور محدودیت های قابل توجهی را بر مشاغل سنتی (مانند خدمات حقوقی ، مخابراتی و مالی) که به صورت دیجیتالی ایجاد می شوند ، اعمال می کنند. موانع تحمیل شده ممکن است شامل محدودیت در تبلیغات آنلاین ، محدودیت در بارگیری یا پخش و استفاده اجباری از نرم افزار یا انتقال فناوری محلی باشد.

بر اساس شاخص محدودیت تجارت خدمات دیجیتال (STRI) از سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) ، قزاقستان به عنوان مکانی با بیشترین موانع بر خدمات دیجیتال تجاری در سال 2020 رتبه بندی شد.

دومین کشور قزاقستان چین است ، پس از آن عربستان سعودی ، هند ، آفریقای جنوبی و روسیه قرار دارند. کاستاریکا ، کانادا ، نروژ ، ایالات متحده ، انگلستان و سوئیس در بین کشورهایی با کمترین محدودیت در این زمینه رتبه بندی شدند. در بیشتر موارد کمی خراب شده است. مکانهای محدود کننده: قزاقستان ، چین ، عربستان سعودی ، هند و روسیه به جز آفریقای جنوبی که در آن یکسان باقی مانده است. به چالش کشیدن شکاف جنسیتی دیجیتال

در سال 2015 ، تخمین زده می شد که 200 میلیون زن کمتر (در سراسر جهان 14 درصد) نسبت به مردان تلفن همراه داشته باشند ، 250 میلیون زن کمتر از کاربران فعال اینترنت استفاده می کردند و تنها 6 درصد از توسعه دهندگان برنامه ها زن بودند. [19659002] بر اساس منطقه ، شکاف جنسیتی در آسیای جنوبی بیشتر بود. این در اروپا و آسیای مرکزی باریک ترین بود ، حتی در برخی موارد به نفع زنان بود. در سال 2016 ، در ایالات متحده ، زنان 57 درصد از کل مشاغل حرفه ای را تشکیل می دادند ، اما تنها 25 درصد از کل مشاغل کامپیوتر.

فقط 2 درصد از همه اختراعات مربوط به فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) توسط مخترع زن اختراع شد. در مقایسه با 88 of از اختراعات تیم مردانه.

آمادگی دیجیتال در اتحادیه اروپا

شاخص 2020 اقتصاد و جامعه دیجیتال کمیسیون اروپا (DESI) نشان داده است که فنلاند ، سوئد ، دانمارک و هلند عملکرد کلی دیجیتال را در اتحادیه اروپا.

ارقام DESI همچنین نشان می دهد که تا 42 درصد از جمعیت اتحادیه اروپا هنوز حداقل سطح ابتدایی مهارت های دیجیتالی را ندارند. با این حال ، سهم خانوارهای اتحادیه اروپا با اشتراک پهنای باند ثابت در سال 2019 به 78 درصد افزایش یافت ، در حالی که در سال 2014 70 درصد بود. طیف باند برای 5G.

سهم کاربرانی که فرم ها را از طریق اینترنت به مدیریت دولتی ارسال می کنند در سال 2019 67 درصد بود که نشان دهنده افزایش چشمگیر از 57 درصد در سال 2015 است. بهترین کشورها در این زمینه استونی ، اسپانیا بودند. ، دانمارک و فنلاند.

آزادی بیان و شفافیت همچنان کافی نیست

تعداد انگشت شماری از سیستم عامل های اصلی اینترنت ، تلفن همراه و مخابرات به حدی رشد کرده اند که دسترسی به اطلاعات و گفتمان عمومی را کنترل می کنند. به همین دلیل بسیار مهم است که این شرکت ها با ارائه حداکثر شفافیت در عملکرد خود ، پاسخگو باشند. 2019.

در 61 درصد ، گوگل نمره کلی بیان آزاد خود را افزایش داده بود ، اما دیگران کمتر. فیس بوک از نظر شفافیت در استفاده از خدمات پیشرفت چشمگیری داشته است. با این حال ، نمره آزادی بیان آن به دلیل کاهش شفافیت در درخواست های شخص ثالث و دولتی (47 درصد) کاهش یافت.

فیس بوک ، گوگل و توییتر بیش از اطلاعات حذف مطالب به دلیل اعمال شرایط خدمات نسبت به سالهای گذشته مایکروسافت برخی از اطلاعات را منتشر کرده است اما به شیوه ای کمتر سیستماتیک.

آزادی اطلاعات

آزادی اطلاعات یا حق اطلاعات ، این حق است که به افراد و گروه ها برای انتشار و دسترسی به اطلاعات در اختیار نهادهای عمومی داده می شود. [19659006] قوانین آزادی اطلاعات. به کشورهای بیشتر خوش آمدید

اولین کشوری در جهان که نوعی قانون آزادی اطلاعات را تصویب کرد ، سوئد بود که در سال 1766 قانون آزادی مطبوعات را تصویب کرد. آزادی اطلاعات اطلاعات به قدری مهم تلقی می شود که در سال 2015 سازمان ملل متحد یک روز کامل به آن اختصاص داد – 28 سپتامبر – که به روز دسترسی به اطلاعات تبدیل شد.

تعداد فزاینده ای از کشورها قوانین آزادی اطلاعات را تصویب می کنند. مهمترین رشد در سال 2016 ثبت شد ، زمانی که هشت کشور جدید آنها را تصویب کردند و مجموع کشورهای دارای قوانین آزادی اطلاعات را به 112 رساند.

درخواست های آزادی اطلاعات در انگلستان

در سال 2019 ، دولت بریتانیا این مرکز در مجموع 49،439 دسترسی به درخواست های اطلاعات در تمام سازمان های تحت نظارت دریافت کرده است که نسبت به سال گذشته 1 درصد کاهش یافته است. دولت در زمان 93 درصد مواقع به موقع پاسخ داد که 2 درصد نسبت به سال 2018 افزایش داشته است. سال.

بیش از دو سوم همه درخواستها (33،954) به ادارات دولتی بود. از این میان ، وزارت کار و بازنشستگی ، وزارت دفاع ، وزارت دادگستری و وزارت کشور بیشترین تعداد درخواست ها را برای ششمین سال متوالی دریافت کردند.

وزارت دادگستری بریتانیا درخواست آزادی اطلاعات [19659054] در سال 2020 ، وزارت دادگستری انگلستان 809 درخواست اطلاعات دریافت کرد که 726 مورد تحت مقررات آزادی اطلاعات ، اطلاعات و 83 مورد تحت مقررات اطلاعات محیطی (EIR) بود.

این وزارتخانه 712 درخواست را به موقع رسیدگی کرد. این اطلاعات در 592 یا 73 of موارد ، اطلاعات جزئی در 103 یا 13 of موارد ، 30 یا 4 requests درخواست های اطلاعات را رد کرده است.

بیشترین تعداد درخواست اطلاعات از سوی مطبوعات و رسانه ها بوده است. به (282) ، به دنبال آن اعضای عمومی (205) و مشاغل یا سازمانهای تجاری (175).

درخواست های آزادی اطلاعات از مmbسسه حقوق بشر انگلستان

در طول دوره 2020-2021 ، مأمور مالی انگلیس 455 دریافت کرد درخواست برای اطلاعات تحت قانون آزادی اطلاعات کشور.

او در 36 of موارد اطلاعات کامل ، در 12 of از درخواست ها اطلاعات جزئی ارائه کرد ، در حالی که در 43 the موارد از اطلاعات خودداری کرد. در 9 the موارد ، اطلاعات در اختیار واسطه قرار نگرفته است.

از تعداد کل درخواست های دریافت شده در طول دوره 2020-2021 ، 86 of از آنها به موقع رسیدگی شد.

آزادی اطلاعات درخواست در استرالیا

اعطا شده توسط قانون آزادی اطلاعات ، 41،333 درخواست کپی از اسناد در اختیار دولت استرالیا و سازمان های آن در دوره 2019-2020 بوده است. این تعداد نسبت به 10 سال گذشته بیشتر است.

از نظر پاسخ به درخواستها ، 13727 یا 33.21 in به طور کامل ، 11.221 یا 27.15 part تا حدی اعطا شد ، در حالی که دسترسی در 4.410 یا 10.67 cases موارد محروم شد.

کاهش آزادی رسانه در سراسر جهان

] بر اساس شاخص آزادی مطبوعات جهان در سال 2016 از سوی سازمان مردم نهاد گزارشگران بدون مرز (RSF) ، این سال آزادی های رسانه ای نگران کننده ای را در سطح جهانی و منطقه ای رقم زد.

در سال 2016 ، فنلاند ، هلند و نروژ بهترین کشورها در شرایط آزادی مطبوعات بدترین مکانها در این منطقه اریتره و کره شمالی بودند که در بین 180 کشور رتبه آخر را داشتند. سوریه به بدی این دو نبود ، اما همچنان در جایگاه 177 قرار داشت. چین بهتر از سوریه اما کمتر از یک امتیاز قرار گرفت.

آلمان در مکان شانزدهم قرار گرفت ، در حالی که انگلیس در رتبه 38 قرار داشت. ایالات متحده با این دو کشور فاصله زیادی داشت و در بین کشورهای توسعه یافته موقعیت بسیار پایینی را از آن خود کرد – رتبه 41. همه گیری کووید -19 بر آزادی رسانه ها زیرا بحران هایی را که آن را تهدید می کند تشدید کرده است.

به طور خاص ، شاخص کلی آن از زمان معرفی معیار در سال 2013 12 درصد کاهش یافته است ، در حالی که درصد کشورهای دارای وضعیت آزادی مطبوعات "بسیار بد" با دو درصد ، 13 درصد افزایش یافته است.

در سال 2020 ، نروژ برای چهارمین سال متوالی به عنوان بهترین کشور برای آزادی رسانه ها رتبه بندی شد. فنلاند و دانمارک از نزدیک به دنبال آن بودند. در انتهای لیست کره شمالی (مقام 180) ، ترکمنستان (179) ، اریتره (178) و چین (177) قرار داشتند.

سوریه آزادی رسانه های خود را نسبت به سال 2016 اندکی بهبود بخشیده بود ، اما همچنان رتبه بسیار پایینی داشت. – رتبه 174 در سال 2020. بعد از آن ایران سه رتبه را نسبت به سال قبل از دست می دهد و رتبه 173 را کسب می کند.

آلمان از سال 2016 رتبه رسانه آزادی شاخص خود را با 5 امتیاز بهبود بخشیده و در سال 2020 در رده یازدهم قرار گرفته است. انگلستان صعود کرده است سه جایگاه در سال 2020 ، به رتبه 35. بدترین کشورها برای آزادی رسانه ها بر اساس نظر محلی

طبق نظرسنجی جهانی گالوپ 2016 ، نسبت افرادی که موافق این هستند که رسانه ها دارای آزادی زیادی هستند ، بالاترین میزان در اروپای غربی است. کشورهای برجسته دانمارک ، نروژ ، فنلاند ، سوئیس ، هلند ، ایرلند و سوئد بودند.

این درصد در موریتانی (22٪) ، در جمهوری کنگو (26٪) ، سودان جنوبی (28٪) کمترین بود. ، گابن (29 درصد) ، اوکراین (29 درصد) و ونزوئلا (29 درصد). پس از آنها یمن و جمهوری کنگو ، هر دو با 30 Be ، بلاروس با 32 M و مولداوی با 35 followed قرار دارند. نسبت به بقیه جهان ، 52٪ معتقدند که اظهارات صریح جنسی مجاز است و 44٪ نیز در مورد دعوت به اعتراضات خشونت آمیز.

در سراسر جهان ، 80٪ از مردم معتقدند که مردم باید آزادانه از سیاستهای دولت انتقاد کنند. به

فقط 35٪ فکر می کنند باید به آنها اجازه داده شود که به طور علنی اظهارات توهین آمیز به گروه های اقلیت یا توهین آمیز در سطح مذهبی بیان کنند. تعداد حتی کمتری از مردم خواستار اعتراضات خشونت آمیز یا اظهارات جنسی صریح هستند. درجه آزادی آنلاین ، با بالاترین شاخص (95).

پس از ایسلند استونی (94 امتیاز شاخص) ، کانادا (87) و آلمان (80) قرار دارند. انگلستان 78 امتیاز دارد ، در حالی که فرانسه 77 امتیاز دارد.

استرالیا ، گرجستان ، ایتالیا و ایالات متحده دارای شاخص آزادی حرکت یکسانی هستند. اینترنت 76 نقطه.

حقوق دسترسی به اینترنت

حق دسترسی به اینترنت اشاره دارد در موقعیتی که همه باید بتوانند به اینترنت دسترسی داشته باشند و از آن استفاده کنند. این به آنها وسیله ای اساسی برای بهره مندی از حق آزادی بیان و عقیده و همچنین سایر حقوق اولیه بشر می دهد. در سراسر جهان معتقد بودند که دسترسی به اینترنت حداقل تا حدی باید از حقوق اولیه بشر باشد. در اوایل سال 2014 ، در نظرسنجی Ipsos ، 49 of مردم به شدت در مورد این موضوع موافق بودند ، در حالی که 34 somewhat تا حدودی موافق بودند. آمریکا ، خاورمیانه و آفریقا.

در مناطق دیگر ، که دسترسی به اینترنت بیشتر کالایی است تا تجمل ، مردم کمتر از آن حمایت می کنند. اینترنت به عنوان یک حقوق اساسی بشر.

دسترسی جهانی به اینترنت در مناطق مختلف

اگرچه سهم بزرگسالانی که از اینترنت در سراسر جهان استفاده می کنند در حال افزایش است ، اما فاصله بین مناطق زیاد است.

در پیش زمینه مناطقی مانند آمریکای شمالی (94٪) ، استرالیا و نیوزلند ( 93)) ، اتحادیه اروپا (87)) و کشورهای اروپایی غیر اتحادیه اروپا (82)). ٪).

بزرگسالان جوان در این مناطق کسانی هستند که رهبری من را افزایش می دهند. در اندونزی ، کشوری با نرخ نسبتاً پایین استفاده از اینترنت ، 89٪ از افراد 18 تا 29 ساله از اینترنت استفاده می کنند ، در حالی که 58٪ از افراد 30 تا 49 ساله و 24٪ از بزرگسالان 50 سال به بالا استفاده می کنند. [19659002] در ایالات متحده ، تقریباً همه بزرگسالان بین 18 تا 49 سال از اینترنت استفاده می کنند ، در حالی که 84 درصد از افراد بالای 50 سال دارند. بر اساس تحقیقات اتحادیه بین المللی مخابرات سازمان ملل متحد ، ایسلند ، لوکزامبورگ ، آندورا ، نروژ ، دانمارک ، بحرین ، موناکو ، ژاپن ، هلند و قطر دارای بیشترین درصد استفاده کننده از اینترنت (همه بالای 90 درصد) بودند. [[19659002] در انتهای دیگر. در این مقیاس نیجر ، چاد ، گینه بیسائو ، کنگو ، ماداگاسکار ، گینه ، بروندی ، تانزانیا ، لیبریا و بنین قرار داشتند. این کشورها در آن زمان کمتر از 7 درصد از کاربران اینترنت برخوردار بودند. وی دریافت که 67٪ از افرادی که در این کشورها مورد بررسی قرار گرفته اند گاه به گاه از اینترنت استفاده می کرده اند یا دارای تلفن هوشمند بوده اند (آنها را به عنوان کاربران اینترنت طبقه بندی کرده اند).

کشورهای غالب در این زمینه کره جنوبی (94٪) ، استرالیا (93٪) ، و کانادا (90). نرخهای بالای (بیش از 80)) در ایالات متحده ، بریتانیا ، اسپانیا ، اسرائیل و آلمان نیز مشاهده شد.

نرخهای دسترسی به اینترنت در اتیوپی (8)) ، اوگاندا (11)) ، پاکستان (15)) و بورکینافاسو (18)) ، نشان دهنده همبستگی قوی بین ثروت یک کشور و دسترسی به اینترنت است.

با وجود نرخ کمتر در اقتصادهای نوظهور ، استفاده از اینترنت در این کشورها در حال افزایش بود. کشورهای مورد توجه ترکیه ، اردن ، مالزی ، شیلی ، برزیل و چین هستند که درصد استفاده از اینترنت در آنها دو رقمی شده است. خانوارهای مناطق شهری در سراسر جهان در سال 2019 به اینترنت دسترسی داشتند. در مقایسه ، این سهم برای مناطق روستایی تنها 37 درصد بود.

به طور معمول ، شکاف بین مناطق شهری و روستایی در کشورهای توسعه یافته کمتر بود. در کشورهای در حال توسعه ، 2.3 برابر بیشتر خانوارها در مناطق شهری نسبت به مناطق روستایی به اینترنت دسترسی داشتند.

این اختلافات بیشتر در آفریقا مشهود بود. در اینجا ، تنها 28 درصد از خانوارهای شهری دارای اینترنت بودند ، اما حتی این میزان 4.5 برابر مناطق روستایی بود (6.3 درصد).

مانند اکثر مناطق دیگر ، دسترسی به اینترنت خانگی در مناطق شهری بین 70 تا 88 ٪ به در مناطق روستایی ، این سهم بین 37 تا 78 درصد بود. نزدیک به 4 میلیارد نفر ، عمدتا در کشورهای در حال توسعه یا کمتر توسعه یافته ، این کار را نکردند.

رشد سالانه بیشترین میزان در دهه 1990 بود. از سال 2013 تا 2016 رشد به طور قابل توجهی کاهش یافته است و بین 10 تا 2013 کاهش یافته و در آنجا ماندگار شده است. به با این وجود ، نظرسنجی اخیر گالوپ نشان می دهد که در چند سال گذشته دوباره شاهد افزایش بوده ایم. به اولی 92.7، و دومی کمی کمتر – 84.4 of از خانوارها.

هلند با 78.3 درصد از خانوارها به اینترنت سوم است.

در انتهای لیست ترکیه و مکزیک با کمتر از 10 were قرار داشتند.

در دوره 2005-2020 ، وضعیت در همه کشورهای مورد تجزیه و تحلیل بهبود یافت. سه کشور برتر موقعیت اصلی خود را حفظ کردند.

ترکیه چشمگیرترین افزایش را تجربه کرد ، از 7.7 in در سال 2005 به 90.7 in در سال 2020.

در سال 2019 ، کلمبیا با 52.2 of از خانوارها کمترین ارتباط را داشت. داشتن اینترنت.

خانوارهای بریتانیایی با دسترسی به اینترنت

در سال 2020 ، 96 درصد از خانوارهای بریتانیایی به اینترنت دسترسی داشتند ، در حالی که این میزان در سال 2013 از 83 درصد بیشتر بود. در سال 2013 ، 4 میلیون خانوار بریتانیایی بدون دسترسی به اینترنت بودند. این تعداد در سال 2020 به 1.5 میلیون نفر کاهش یافت.

در سالهای 2013-2020 ، ارسال و دریافت ایمیل و یافتن اطلاعات در مورد کالاها و خدمات دو فعالیت اصلی اینترنتی برای بزرگسالان بریتانیایی بود. با این حال ، خواندن یا بارگیری اخبار آنلاین ، که در سال 2013 در رتبه سوم قرار داشت ، در سال 2020 با بانکداری اینترنتی جایگزین شد.

در مقایسه ، خدمات بانکداری اینترنتی در سال 2013 در رده ششم قرار داشت. برنامه های پیام رسانی ، که در همین حال ظاهر شده اند ، در سال 2020 جایگاه چهارم را به خود اختصاص دادند و جایگزین شبکه های اجتماعی (به عنوان مثال فیس بوک ، توییتر و غیره) شدند که آن مکان را در اختیار داشتند. 2013.

در سال 2013 ، 36 میلیون (73)) بزرگسالان بریتانیایی روزانه به اینترنت دسترسی داشتند ، در حالی که این رقم در سال 2020 46.616 میلیون بود. بیش از نیمی از آنها (53)) از تلفن همراه برای دسترسی به اینترنت استفاده کردند. برای مقایسه ، 84 درصد از بزرگسالان بریتانیایی در سال 2020 صاحب یک تلفن هوشمند بودند. Millennials و Gen Xs 52٪ از این گروه را تشکیل می دادند ، در حالی که Baby Boomers به ​​این اندازه قانع نبود و 46٪ از کل حامیان را تشکیل می داد.

اکثریت آمریکایی ها گفتند که می توانند بدون اینترنت زندگی کنند (63 ٪). ) ، اما 37٪ معتقد بودند که این یک ضرورت جزئی شده است. همانطور که انتظار می رفت ، سهم بچه بومرها در بین کسانی که می توانستند بدون آن انجام دهند بیشترین بود – 70٪ ، در حالی که 64٪ از Gen Xers و 54٪ از Millennials این نظر را دارند.

بیش از نیمی از افراد مورد بررسی (53٪) ) گفتند که آنها بی صبرانه منتظر شبکه 5G بودند ، در حالی که تنها 29٪ گفتند که این برنامه اصلا مفید نخواهد بود.

دسترسی به آموزش آنلاین در ایالات متحده

در سال 2020 ، اداره سرشماری ایالات متحده دریافتند که 8 of از خانوارها (تقریباً 4.4 میلیون نفر) با کودکان 3 تا 18 سال ، به طور مداوم به کامپیوتر برای آموزش آنلاین دسترسی ندارند. یک رایانه برای یادگیری آنلاین. یادگیری آنلاین و 16٪ بیشتر اوقات آن را داشتند. دستگاه های مدرسه یا منطقه مدرسه کودک.

با وجود این که بسیاری از خانوارها این وسایل را دریافت می کردند ، تحقیقات نشان داد که 7 درصد از خانوارهای دارای فرزند (3.7 میلیون) هنوز از اینترنت برای یادگیری الکترونیکی ناسازگار هستند.

از خانوارهایی که همیشه دسترسی داشتند به اینترنت ، 4/2 درصد آن را از مدرسه یا ناحیه مدرسه کودک دریافت کرده اند.

آزادی از سانسور اینترنت

سانسور اینترنت عبارت است از کنترل یا حذف مواردی که افراد یا سازمان ها می توانند در اینترنت به آن دسترسی داشته باشند ، منتشر یا نمایش دهند. می تواند توسط دولتها یا سازمانهای خصوصی به دستور رگولاتورها ، دولتها یا به ابتکار خود آنها اعلام شود. شاخص Freedom House در درجه آزادی اینترنت ایسلند با 95 از 100 امتیاز ، استونی (94) ، کانادا (87) ، آلمان (80) و انگلستان (78) قرار دارند.

جالب توجه ، گرجستان (76) ، ارمنستان (75) و مجارستان. (71) در بین 15 کشور برتر امتیاز کسب کرد. ایالات متحده دارای همان امتیاز با گرجستان و کنیا (76) بود.

در انتهای لیست چین تنها 10 امتیاز ، ایران (15) ، سوریه (17) ، و همچنین ویتنام و کوبا قرار دارد. (هر دو 22).

تنها 24 درصد از کاربران اینترنت در سراسر جهان می توانند خود را بصورت آنلاین بصورت آزاد بیان کنند

طبق مطالعه سال 2016 خانه آزادی ، تنها 24 درصد از جمعیت اینترنت جهان رایگان در نظر گرفته می شود ، این بدان معناست که پیام های محبوب و اجتماعی از بسترهای رسانه ای می توان آزادانه برای ارتباطات و بیان آنلاین استفاده کرد. جمعیت تا حدی رایگان اینترنت 29 است ، در حالی که 35 "" رایگان "محسوب می شود.

دو سوم (67٪) از کاربران اینترنت در کشورهایی زندگی می کردند که انتقاد از دولت ، ارتش یا خانواده حاکم تحت سانسور آنلاین قرار داشت.

در سال 2015 ، 38 درصد از کاربران اینترنت در کشورهایی زندگی می کردند که شبکه های اجتماعی را مسدود کرده بودند. رسانه ها یا برنامه های پیام رسانی.

بر اساس گزارش کمیته حمایت از روزنامه نگاران ، ده کشور برتر سانسور شده در جهان عبارتند از: اریتره ، کره شمالی ، ترکمنستان ، عربستان سعودی ، چین ، ویتنام ، ایران ، گینه استوایی ، بلاروس و کوبا. [[19659008] اظهار نظر می تواند شما را به زندان برخی از کشورها بفرستد

در سال 2015 ، 58 درصد از کاربران اینترنت در کشورهایی زندگی می کردند که وبلاگ نویسی در موضوعات سیاسی ، اجتماعی یا مذهبی مردم را در زندان به سر می برد.

تا 45 درصد از کاربران اینترنت در کشورهایی که سانسور و زندان علیه کسانی که متن های طنز ، فیلم یا کاریکاتور را به صورت آنلاین ارسال می کنند ، استفاده می کردند.

سی و هشت درصد از کاربران اینترنت در کشورهایی زندگی می کردند که شبکه های اجتماعی یا برنامه های پیام رسانی را مسدود می کردند. دولت اینترنت را سانسور می کند پاسخ دهندگان از آمریکای لاتین بیشترین نگرانی را داشتند (78٪) ، و پس از آنها خاورمیانه / آفریقا (69٪) بودند. En Europe, 54% des personnes ont exprimé leur inquiétude.

Cela contraste avec un sondage mondial de 2010 de la پراکسی, qui a révélé que la censure par l'État du contenu ne figurait même pas parmi les trois préoccupations les plus courantes liées à Internet dans 26 pays du monde. . Seuls 6 % d'entre eux s'inquiétaient de la censure.

Après le printemps arabe de 2011, la censure sur Internet s'était intensifiée en Tunisie, en Libye et en Égypte, où elle avait atteint des niveaux omniprésents.

Sites Web bloqués, de la politique au sexe[

19659163]En Chine, plus d'un site Web sur quatre généralement accessible via Google ou d'autres moteurs de recherche est bloqué par le gouvernement. En 2017, le nombre de sites Web touchés était de près de 1 000.

La Chine utilise diverses méthodes pour censurer Internet, notamment le blocage IP, le filtrage et la redirection DNS, le filtrage d'URL, le filtrage de paquets et la réinitialisation de la connexion – tous communément appelés le Grand pare-feu de Chine.

En Roumanie, un FAI fait face à une amende de 200 millions de dollars s'il s'avère qu'il donne accès à l'un des plus de 40 sites Web bloqués.

En Iran, 40 % du contenu bloqué par le gouvernement sont des sites Web politiques ou gouvernementaux. Un autre 20 % est bloqué en raison d'un lien avec le sexe ou d'une exploration de la sexualité.

Silence des applications de médias sociaux et de communication

La plate-forme de médias sociaux/communications la plus bloquée en 2016 était WhatsApp, bloquée dans 12 pays. Les utilisateurs de Facebook étaient les plus sous pression, arrêtés pour avoir publié du contenu politique, social ou religieux dans 27 pays.

Le nombre total de pays restreignant les plateformes de médias sociaux populaires était de 24 en 2016, tandis que le nombre de pays arrêtant des utilisateurs en raison de leur contenu était de 38.

Le nombre de pays arrêtant des personnes pour avoir publié ou même aimé du matériel offensant sur les réseaux sociaux avait augmenté de plus de 50 % entre 2013 et 2016.

Rise of VPNs in Response to Censorship

] L'une des méthodes utilisées par les internautes pour les aider à contourner la censure et leur fournir un accès au contenu bloqué dans leur région est un réseau privé virtuel (VPN). les utilisateurs sont l'Indonésie (38%), l'Inde (38%) et la Turquie (32%). L'Asie-Pacifique est la région qui compte le plus grand nombre d'utilisateurs de VPN (30 %), suivie de l'Amérique latine (23 %) et du Moyen-Orient (19 %).

La principale raison d'utiliser un VPN est l'accès à une meilleure contenu de divertissement, suivi de l'accès aux réseaux sociaux ou aux services d'information. À savoir, 35% des utilisateurs d'appareils mobiles et 34% des utilisateurs d'ordinateurs le mentionnent comme raison d'utiliser un VPN. Parmi les autres motivations principales, citons l'anonymat de navigation, l'accès à des sites et services au travail et la communication avec les amis et la famille à l'étranger.

De la censure sélective à la censure totale

Entre 2004 et 2014, 26 pays sur 45 ont filtré le contenu Internet sur leurs territoires.

Bahreïn filtre omniprésent le contenu social (c'est-à-dire le contenu qui va à l'encontre des normes sociétales d'un pays, y compris la pornographie, le contenu LGBTQ+, les rencontres en ligne, les jeux d'argent, l'alcool et les drogues, etc.).

La Chine a systématiquement bloqué le contenu politique (contenu lié à l'actualité et aux médias, à la religion, aux droits de l'homme, à la controverse environnementale et à la liberté d'expression), le contenu relatif aux conflits et à la sécurité (contenu perçu ou déclaré comme une menace pour la sécurité nationale) et les outils Internet (par exemple, les anonymiseurs, les outils de contournement de la censure, les sites de streaming et de partage de fichiers P2P, les plateformes de médias sociaux).

L'Indonésie s'est principalement concentrée sur le contenu politique, le contenu social et les outils Internet. Le Yémen, l'Iran et les Émirats arabes unis ont largement filtré les quatre catégories – contenu politique, contenu social, conflit/sécurité et outils Internet.

En Hongrie et au Liban, il n'y avait qu'un filtrage sélectif du contenu social, tandis que Singapour a filtré sélectivement le contenu social. et le contenu politique.

Les coupures d'Internet en tant que tactique de censure 

Au-delà du filtrage sélectif d'Internet, certains pays ont également recours à des fermetures complètes d'Internet, l'Inde enregistrant 20 incidents au cours des six premiers mois de 2017. Bahreïn, Éthiopie, Pakistan , Iraq, Turkey, and Malaysia carried out country-wide or partial internet shutdowns in 2016.

These shutdowns, which can drag on for hours or even days, are mostly implemented in response to social and political events. For instance, the Indian government has used them to “prevent violence fueled by rumors circulated on social media or mobile messaging applications.”

Internet shutdowns as a censorship tactic were pioneered by Nepal in February 2005, when all internet connections in its territory were severed upon declaring martial law.

Emerging Economies Favor Freedom on the Internet

In 2013, the majority of people in developing and emerging countries (22 out of 24) said it was important to have internet access free of government censorship.

The opposition to censorship was most pervasive in Venezuela (89%), Lebanon (86%), Chile (86%), Egypt (83%), Argentina (80%), and Brazil (80%). It was only Pakistan (22%) and Uganda (49%) where less than half of the respondents disagreed.

The overwhelming support for internet freedom also tends to coincide with high internet usage. The most obvious examples are Chile and Argentina, where two-thirds of the population already had internet access.

Net Neutrality

Net(work) neutrality is the idea that internet service providers (ISPs) must treat equally all content transmitted through their infrastructure. In other words, they shouldn’t discriminate based on website, content, user, source address, platform, application, equipment type, or communication mode.

Net Neutrality Around the World

Although the principle of net neutrality has largely been a heated issue in the US, it is also becoming a concern on the global level, which is why some countries have already enacted laws to protect it.

The first country to adopt net neutrality legislation was Chile. In 2010, this country enacted a law prohibiting companies like Facebook or Wikipedia from subsidizing mobile data usage for consumers. Exceptions exist for ensuring security and privacy.

In 2014, Brazil enacted its Civil Rights Framework for the Internet, which only allows internet service companies to prioritize certain types of traffic for technical reasons (e.g. overloaded networking capacity).

Argentina also introduced Articles 56 and 57 of its Law 27,078 in 2014, protecting users’ rights to access any content without restriction and introducing prohibitions for companies to interfere with these rights under the principle of net neutrality.

The European Union first introduced similar regulations in 2015. They require internet access providers to treat all traffic equally, only allowing flexibility to restrict traffic in situations when network equipment is operating at maximum capacity, to protect network security, and in emergencies.

In the United States, rules on net neutrality went into effect in June 2015, after the Federal Communications Commission (FCC) published the final rule on its new net neutrality regulations in April.

In 2016, the Telecom Regulatory Authority of India enacted rules prohibiting service providers from offering or charging discriminatory tariffs for data services based on content. In 2017, the body also introduced rules protecting against content and application discrimination.

Net Neutrality According to European Consumer Opinion

A 2015 study of consumer opinion in four EU countries – Croatia, Czech Republic, Greece, and Sweden, delivered some interesting results.

When asked about the prioritization of certain important data on the internet, such as that of the government and emergency services, only 25% of consumers in Greece and Croatia said they “completely agree” with it. The public opinion on this matter was significantly higher in Sweden (39%) but slightly lower in the Czech Republic (22%).

On the other hand, consumers in all four countries expressed overwhelming support for traffic management measures that keep their internet experience stable. This was especially noticeable in the Czech Republic, where the share of those who “completely” or “rather agree” with such measures was 78%.

Net Neutrality and American Support

In 2017, 57% of Americans supported the net neutrality regulations, while 16% of them voiced their disagreement.

Sixty-seven percent of interviewees said ISPs shouldn’t be allowed to decide which websites, streaming services, or apps their customers can access. Sixty-three percent of them believed ISPs shouldn’t be able to edit or modify online content their consumers are trying to access.

The respondents were more indecisive about whether ISPs shouldn’t be allowed to charge content providers for prioritized delivery of their content. Less than half of them said that they shouldn’t.

How Americans First Understood Net Neutrality

Many Americans didn’t understand net neutrality when the debate first surfaced. A 2014 poll showed that 39% of respondents were unsure of what it meant or even had an opinion about it.

Among the offered answers on the definition of net neutrality, 26% said it was a debate about how to regulate internet service providers. Seventeen percent of respondents answered it was a debate about maintaining freedom of speech online.

Fourteen percent considered it a debate about how to determine internet connection speeds. A small percentage (4%) even said it was related to how many new websites can be created on the internet.

Between 2014 and 2017, the Americans’ understanding of net neutrality changed dramatically, and is reflected in the generally supportive attitude in later polls.

New Rules on Net Neutrality in the US

The Federal Communications Commission (FCC)’s new rules protecting net neutrality, approved in 2015, prohibit ISPs from blocking, slowing, or speeding up online content or charging customers additional fees for access to certain online services.

Under the new rules, ISPs are prohibited from unjust or unreasonable discrimination in services, practices, fees, classifications, regulations, or facilities.

The rules also authorize the FCC to investigate consumer complaints on these matters, while requiring privacy and fair use assurances from ISPs.

Netflix and Comcast Deal Threatens Net Neutrality

In February 2014, Netflix and Comcast struck a direct connection deal, granting Netflix users on Comcast’s broadband network more than 80% higher connection speeds.

Netflix connection speeds averaged between 2Mbps and 2.1Mbps, reaching their ultimate lows of around 1.5Mbps just before the deal.

After the deal, the speeds improved dramatically, measuring 2.8Mbps in April 2014.

This deal was struck just before the Federal Communications Commission (FCC) approved new rules, in 2015, on net neutrality that demand all content to be treated equally. The rules would prevent ISPs from making similar deals with content providers to grant them privileged access to the ISP’s network, which is against the principle of net neutrality.

Speed Drops from ISPs Prove Why Net Neutrality Is A Must

Around August 2013, some American ISPs started intentionally slowing down download speeds on Netflix, leading to the accusations of holding Netflix speeds hostage for a higher payment.

Netflix agreed to strike a deal with Comcast in 2014, after which its download speeds improved dramatically with this particular ISP. Poor download speeds were kept by ISPs with whom Netflix hasn’t made a deal.

With such unfair practices, Comcast, AT&T, and Verizon were clearly discriminating against Netflix and its users, demonstrating the necessity of having net neutrality rules in place.

American ISPs Lobbied to Influence Net Neutrality

In the first quarter of 2014, ISPs were the largest lobbyists on the issue of net neutrality in the US, having invested $19 million into it. Tech firms invested $7 million (26%), while various consumer groups and content makers participated with $2 million (6%).

Between 2003 and 2013, the money spent by ISPs trying to influence the FCC’s position on the matter steadily increased. The other lobbyists kept it roughly at the same level throughout the years.

Which American ISPs Lobbied the Most?

Between 2005 and 2013, the leading companies who lobbied against net neutrality included Verizon, AT&T, Comcast, and National Cable and Telecommunications Association. Those who lobbied in its favor included AOL, Level 3 Communications, Google, and Microsoft.

America’s Biggest Fears About Net Neutrality

In 2018, 33.8% of adult US internet users expressed fears that net neutrality would allow the big internet providers to overpower their smaller competitors.

More than 25% said they worried their favorite web and mobile sites wouldn’t work as well, while around 21% were concerned about online startups not being able to break through.

Only 11.3% said they didn’t have any concerns and that Netflix would be just fine. That said, more than 21% of respondents said they didn’t understand the issue enough.

The Positive Economic Impact of Net Neutrality

In its first seven years (since 2010), net neutrality in the US had several positive impacts on the American economy. It facilitated a healthy telecommunication sector and helped fuel significant levels of innovation, economic growth, and job creation in the technology sectors.

Despite concerns, it caused no economic harm, neither as a result of the FCC’s 2010 Open Internet Order nor its 2015 Net Neutrality regulations.

Net neutrality had no negative effect on telecom infrastructure investment, broadband infrastructure investment, or cable infrastructure investment. [photo]

It also had no industry harm as collective corporate net income and equity had increased steadily after 2008. 

No negative effect was observed on telecom providers’ industry innovation either.

Finally, there was no evidence of capacity or bottlenecking issues for the telecom industry.

The Bottom Line

In a society that is becoming increasingly more globalized, interconnected, and internet-dependent, online freedoms have never been more important. The issue pervades region, class, gender, age, and literacy level.

Sadly, access to the internet isn’t the same for everyone and it’s often the victim of political, religious, social, educational, and infrastructural constraints. Some people don’t have access to the internet at all.

Hopefully, as our societies advance, the playing field will become levelled for everyone, everywhere, making internet freedom an equal right around the world.