دو سال پیش این وبلاگ در مورد پیامدهای حفظ حریم خصوصی در زمینه جدید هیجان انگیز رابطهای مغز و رایانه (BCI) نوشت. رویکردی که در اینجا مورد بحث قرار گرفت ، شامل کاشت سیمهای ریز به طور مستقیم در مغز بود. بعید است چنین روشی تهاجمی و خطرناک از نظر پزشکی توسط عموم مردم اتخاذ شود. اما یک مقاله جدید پیشرفت های عمده در BCI های غیر تهاجمی را نشان می دهد ، به عنوان مثال با استفاده از BCI های الکتروانسفالوگرافی (eBCI) که فعالیت الکتریکی را در سطح خارجی پوست سر اندازه گیری می کند.
بیشتر مقاله به بررسی دقیق بیش از دوازده هدست eBCI و کاربردهای بالقوه آنها به عنوان دستگاه های مصرف کننده اختصاص دارد. اما مقاله به درستی با بررسی مسائل اخلاقی اصلی مطرح شده توسط این سیستم های eBCI ، که مربوط به حریم خصوصی و عاملیت است ، به پایان می رسد. او خاطرنشان می کند که اطلاعات عصبی که با استفاده از eBCIs به دست می آید می تواند بینش مهمی در مورد نحوه تفکر ، احساس و رفتار کاربران ایجاد کند. از داده های عصبی می توان برای "استنباط جنبه های مختلف مربوط به قصد کاربر ، پاسخ احساسی و تصمیم گیری و همچنین علاقه آگاهانه و ناخودآگاه" استفاده کرد. این به نوبه خود به این معنی است که eBCI ابزار جذابی برای جمع آوری داده های بیومتریک مصرف کننده در مقیاس بزرگ برای مشاغل خواهد بود. طرفین ، به همان اندازه که داده های شخصی در اینترنت به اشتراک گذاشته می شود ، به اشتراک گذاشته می شود. در واقع ، یکی از جنبه های بسیار نگران کننده جمع آوری روتین و مقیاس وسیع داده های بسیار شخصی از افراد هنگام بازدید از سایت ها یا استفاده از خدمات آنلاین این است که این نقض حریم خصوصی را عادی می کند. هنگامی که این اتفاق می افتد ، بسیاری از مردم ممکن است فکر کنند از آنجا که قبلاً خیلی از خود دست کشیده اند ، می توانند با بارگذاری داده های عصبی خود نیز موافقت کنند.
دیگر موضوع اخلاقی عمده ای که توسط نسل جدید eBCI های دو طرفه مطرح شده است. مربوط به "نمایندگی" است. این به "آگاهی ذهنی از کنترل اعمال خود و در نتیجه رویدادهای جهان خارج" اشاره دارد. در اینجا یک مشکل ظریف اما جدی به دلیل فقدان "حس عمقی" مغز وجود دارد ، که گاهی اوقات به عنوان "حس ششم" نیز شناخته می شود:
مغز انسان قادر به تشخیص تأثیر یک دستگاه خارجی بر خود نیست ، که می تواند به طور بالقوه به خطر بیفتد. خودمختاری و اختیار خود به همین دلیل ، ممکن است کاربران به اشتباه مالکیت نتایج رفتاری ایجاد شده توسط BCI را درک کرده و همچنین به طور اشتباه پیوند علی را به آن نسبت دهند. به عنوان مثال ، نشان داده شده است که تکنیک های تحریک مغز باعث تغییر در رفتار و ویژگی های شخصیتی می شوند ، که اغلب منجر به تغییر در هویت شخصی می شود.
به عبارت دیگر ، عدم آگاهی پارادوکسیک مغز از خود به عنوان یک اندام فیزیکی و عدم توانایی تمایز بین انواع مختلف ورودی های خارجی ، می تواند آن را تسهیل کند.
جدی بودن آشکار این چالش ها ، اخلاق شناسان و محققان را بر آن داشته تا راه هایی را برای مقابله با استفاده از BCI برای حمله به حریم خصوصی و نمایندگی جستجو کنند. یک پیشنهاد فزاینده محبوب ، به روز رسانی اعلامیه جهانی حقوق بشر در عصر فناوری عصبی است. به تازگی ، گروهی از دانشمندان و وکلا تصریح و حفاظت از پنج حقوق عصبی اساسی را پیشنهاد کرده اند:
(1) حق هویت ، یا توانایی کنترل یکپارچگی جسمی و روانی فرد. (2) حق عمل ، یا آزادی اندیشه و اختیار در انتخاب اعمال خود ؛ (3) حق حفظ حریم خصوصی روانی ، یا توانایی محافظت از افکار خود در برابر افشاگری ؛ (4) حق دسترسی عادلانه به تقویت ذهنی ، یا توانایی اطمینان از اینکه مزایای بهبود ظرفیت حسی و ذهنی از طریق فناوری عصبی به طور عادلانه در بین مردم توزیع می شود. و (5) حق حفاظت در برابر سوگیری الگوریتمی ، یا توانایی اطمینان از عدم تعصب در فناوری ها.
در سال 2019 ، هنگامی که اخبار خصوصی آنلاین برای اولین بار این حوزه را بررسی کرد ، چنین پیشنهادهایی کاملاً نظری بودند و بعید به نظر می رسید. بخشی از یک چارچوب قانونی با تأثیر واقعی باشد. اما از آن زمان همه چیز تغییر کرده است. به عنوان مثال ، اسپانیا قصد دارد منشور حقوق دیجیتال را معرفی کند ، که هدف آن حفظ حقوق آفلاین در دنیای آنلاین است. بخش XXIV به "حقوق دیجیتال در استفاده از فناوری های عصبی" مربوط می شود. قابل توجه است که قوانین جدید "حریم خصوصی ذهنی" شیلی حتی پیشرفته تر است. همانطور که مقاله ای از وب سایت بقیه جهان توضیح می دهد ، لایحه قانون اساسی که منتظر تصویب مجلس نمایندگان شیلی است و لایحه ای صریحاً در زمینه حفاظت از عصب ، حقوق "اراده آزاد ، حریم خصوصی ذهنی ، دسترسی برابر به فناوری های تقویت شناختی و … حفاظت در برابر سوگیری الگوریتمی »- اساساً موارد ذکر شده در بالا. مقاله بقیه جهان رویکرد کاملاً جدیدی را که توسط لایحه حفاظت از اعصاب شیلی اتخاذ شده است ، برجسته می کند:
به جای توصیف آن به صورت کلی ، پیشنهاد می شود که داده های عصبی را به عنوان یک نوع اطلاعات مرتبط با هم در نظر بگیریم. ما کی هستیم و تا چه اندازه هویت ما را مشخص می کند. بنابراین این لایحه تصریح می کند که داده های عصبی باید از نظر قانونی به عنوان بافت ارگانیک در نظر گرفته شوند. -به "اجازه". مفهوم دیگر این قیاس حقوقی این است که داده های مغزی قابل فروش نیستند ؛ فقط می توان آنها را برای اهداف نوع دوستانه ارائه داد. خرید و فروش داده های مغزی بدون توجه به رضایت ممنوع است.
شایان ذکر است که چگونه جهان حقوق عصبی به سرعت در حال پیشرفت است. همچنین قابل توجه است که این کشور در رسیدگی به مسائل اخلاقی جدید و عمیقی که BCI مطرح می کند ، شیلی است. این یک نشانه مطمئن است که حفاظت از حریم خصوصی روانی نه تنها برای یک مسئله مهم خواهد بود. تعداد کمی از کشورهای ثروتمند غربی ، اما برای کل جهان. سایر کشورها باید از ابتکارات شیلی درس بگیرند و بر اساس قوانین خود که حقوق اصلی اعصاب را تأیید می کند ، کار کنند.
تصویر ارائه شده توسط بابروف.
