kerio micro-targeting — خرید آنلاین وی پی ان آیفون و اندروید vpn همه سیستم های موبایل

یکی از مطمئن ترین نشانه هایی که نشان می دهد حریم خصوصی به یک عامل اصلی در دنیای آنلاین تبدیل شده است ، تلاش شرکت های بزرگ اینترنتی برای تظاهر به ارزش آن است. مارک زاکربرگ اعلام کرد که "آینده خصوصی است" ، در حالی که گوگل نوشت که "حریم خصوصی برای ما بسیار مهم است". به عنوان بخشی از این تلاش برای پرش به سمت حریم خصوصی ، گوگل "Sandbox حریم خصوصی" خود را اعلام کرد. این اساساً کوکی های شخص ثالث را در مرورگر کروم گوگل مسدود کرده و مجموعه جدیدی از ابزارها را جایگزین آنها می کند که به گفته گوگل از حریم خصوصی بهتر محافظت می کند. اما چند هفته قبل از این پست وبلاگ ، برنامه های گوگل با بیانیه مطبوعاتی اداره رقابت و بازارهای انگلستان (CMA) متزلزل شد ، که تلاش می کند "رقابت را به نفع مصرف کنندگان در داخل و خارج از انگلستان ارتقا دهد". . این اعلامیه نشان داد که CMA تحقیقات خود را در مورد پیشنهادات Google برای حذف کوکی های شخص ثالث از Chrome آغاز کرده است. در نتیجه این چرخش غیرمنتظره از رویدادها ، به نظر می رسد که گوگل ترمز را روی Sandbox حریم خصوصی گذاشته است: اکنون می گوید "روشن شده است که زمان بیشتری در اکوسیستم طول می کشد تا درست شود". در واقع ، در پشت صحنه بسیار بیشتر از کند کردن کمی کارها در جریان است. CMA انگلستان تقریباً درگیر این پروژه است:

CMA باید در طراحی و توسعه پیشنهادات سندباکس حریم خصوصی Google نقش داشته باشد تا اطمینان حاصل شود که رقابت را مخدوش نمی کند. CMA اکنون در حال پذیرش یا عدم پذیرش تعهدات گوگل است. در صورت پذیرش ، تعهدات از نظر قانونی لازم الاجرا خواهند بود.

در حالی که تعهدات جدید گوگل در درجه اول نگرانی های مربوط به رقابت انگلستان را برطرف می کند ، CMA به درستی اشاره می کند که "به احتمال زیاد پیامدهایی برای اجرای جهانی پیشنهادها دارد. سندباکس حریم خصوصی Google". مانند GDPR اتحادیه اروپا ، ماهیت جهانی حریم خصوصی مشهود است.

در اولین بیانیه مطبوعاتی ذکر شده است که CMA پس از دریافت شکایت از گروهی که خود را "بازاریاب" برای وب باز نامیده اند ، اقدام کرده است. در کنار "محرمانه بودن" ، "باز" کلمه دیگری است که به طور گسترده مورد سوء استفاده قرار می گیرد. در وب سایت این سازمان آمده است: "بازاریابان برای یک وب باز یک هدف مشترک دارند که وب را به عنوان یک بستر باز برای تجربیات متنوع و غنی ارائه شده توسط چندین حزب حفظ کنند." اما این در مورد باز بودن نیست ، که یک مسئله فنی با استانداردهای فناوری اطلاعات است ، بلکه مبارزه با سلطه گوگل در بازار تبلیغات آنلاین است. این قطعاً یک مشکل است – موضوعی که این سایت سالها پیش درباره آن نوشت.

همچنین در مورد دفاع از تبلیغ کنندگان و استفاده آنها از تبلیغات نظارتی – "تبلیغات به وب باز می شود ،" بخش دیگری می گوید. اما تبلیغات به "وب باز" ، که مجموعه ای از استانداردهای فنی غیر اختصاصی است ، کمک نمی کند. تبلیغات بخش اعظم وب رایگان را تأمین می کند ، اما این عمدتا یک تصادف تاریخی است ، نتیجه ای که نشان می دهد اینترنت در دهه 1990 تجارت را پذیرفته است. در واقع ، امروزه یک تغییر عمده از مطالب پشتیبانی شده از تبلیغات به اشتراکهای تحت کنترل دیوار پرداخت وجود دارد. این بدان معنا نیست که این تبلیغات مشکل ساز است: همانطور که این وبلاگ مدتی است اشاره کرده است ، آنچه که در پی ردیابی آن مضر است ، پشتیبانی و استفاده از تبلیغات با هدف خرد که از طریق حراج های زمان واقعی ارائه می شود. جایگزین هایی وجود دارند که کاملاً کار می کنند ، اما با توجه به سرمایه گذاری هنگفت آن در فناوری های نظارتی ، برای صنعت تبلیغات جذاب نیستند.

حمله Marketers For An Open Web به گوگل تنها به شکایت آن از CMA محدود نمی شود. یک مقاله غنی و جذاب توسط ایسی لاپوفسکی در مورد پروتکل نشان می دهد که مدیر گروه ، جیمز روزول ، در برخی از مباحثی که تحت رهبری کنسرسیوم شبکه جهانی وب (W3C) ، یکی از موسسات پیشرو در جهان برای تعیین استانداردهای جدید آنلاین ، بسیار فعال شده است. . بر اساس گزارش لاپوفسکی ، روسول نه تنها در مورد Sandbox حریم خصوصی گوگل نگرانی هایی دارد ، زیرا می تواند به چگونگی تقویت کنترل Google در صنعت تبلیغات آنلاین نیز توجیه شود ، بلکه در مورد سایر بازیگران اصلی تولید کننده مرورگرها – شرکت هایی مانند اپل و مایکروسافت . با این حال:

مهندسان و حامیان حریم خصوصی که مدتهاست منطقه W3C را اشغال کرده اند قانع نشده اند. آنها می گویند W3C تحت محاصره ای قرار گرفته است که مانع ایجاد مرورگرها در حفاظت از حریم خصوصی مهم برای همه کاربران وب می شود. پیت اسنایدر ، مدیر حفظ حریم خصوصی در Brave ، می گوید: "آنها از اصطلاحات بدبینانه ای مانند" ما اینجا هستیم تا از انتخاب کاربر محافظت کنیم "یا" ما اینجا هستیم برای محافظت از وب باز "یا ، صادقانه بگوییم ، مزخرفاتی از این قبیل". مرورگر ضد ردیابی "آنها برای کند کردن حفاظت از حریم خصوصی که مرورگرها ایجاد می کنند ، هستند. برای تثبیت موقعیت فناوریهای موجود که به حریم خصوصی حمله می کنند.

این خطر واقعی در اینجا است. تحت عنوان به چالش کشیدن غول های اینترنتی ، یک دوگانگی کاذب بین حریم خصوصی و رقابت ایجاد می شود تا تلاشها برای اجرای استانداردهای جدید م effectiveثر که حفاظت از داده ها را در مرورگرها و جاهای دیگر تأیید می کند ، خنثی کند. در واقع ، جلوگیری از ردیابی همه مشاغل به صورت آنلاین باعث افزایش حریم خصوصی و رقابت می شود. مقاله پروتکل به وضوح نشان می دهد که بحث های مربوط به حریم خصوصی اکنون آنقدر داغ و گیج کننده است که برخی از سیاستگذاران ممکن است از تلاش برای یافتن بهترین راه دست بردارند و به سادگی وضعیت موجود را رها کنند ، جایی که بقیه هستند. خط بی وقفه و تهاجمی ردیابی می شود – دقیقاً همان صنعت تبلیغات می خواهد استثنا می تواند اتحادیه اروپا باشد ، که با به رسمیت شناخته شدن جهانی GDPR به عنوان استاندارد طلا برای حفاظت از داده ها تقویت شده است. همانطور که در مقاله قبلی اشاره شد ، در حال حاضر در اروپا فراخوانی برای تبلیغات هدفمند خرد یا حتی ممنوع اعلام شده است.

تصویر ارائه شده توسط trainer24.

به مدت سه سال و نیم ، اخبار حریم خصوصی آنلاین در مورد خطر عظیم ، عمدتاً نادیده گرفته شده توسط تبلیغات میکرو هدفمند و قیمت های واقعی (RTB) هشدار داده است. رویکرد قابل قبول به نظر می رسد. تبلیغ کنندگان در زمان واقعی پیشنهاد می دهند تا تبلیغات را در سایت های مناسب برای شخصی که یک صفحه وب را بارگذاری می کند ، قرار دهند. اما برچسب قیمت این شگفتی فناوری بسیار زیاد است: بیش از 100 تریلیون داده بسیار شخصی با تبلیغ کنندگان در سال 2019 به اشتراک گذاشته شد. بدیهی است که با استفاده از چنین سیستمی ، حریم خصوصی آنلاین یک توهم است. این رویکرد فقط به این دلیل خود را تداوم می بخشد که صنعت تبلیغات می خواهد آن را تداوم بخشد ، نه به این دلیل که منافع ادعایی را به همراه دارد. هرگونه اعتقاد به اینکه واقعاً م worksثر است ، اکنون غیرقابل دفاع است ، زیرا ثابت شده است که سیستم تبلیغات آنلاین فعلی تقریباً از هر لحاظ شکسته شده است.

مقاله اخیر توئیتر توسط ناندینی جاممی ، یکی از بنیانگذاران Check My Ads ، نشان دهنده افزایش آگاهی از تبلیغات آنلاین در بهترین حالت هدر دادن پول است و احتمالاً بسیار کلاهبرداری است. این موضوع درمورد Uber است که متوجه شد 100 میلیون دلار از 150 میلیون دلار تبلیغات خود کاری انجام نمی دهد. کوری داکترو نویسنده و فعال حقوق دیجیتال توضیح می دهد که کلاهبرداری در قلب این زباله ها چیست:

این کار با افشاگری آغاز می شود که 50 میلیون دلار از [Uber’s] سالانه هزینه های خرید مشتری – پول پرداخت شده هنگامی که یک تبلیغ منجر به بارگیری مجدد برنامه Uber جدید می شود ، وارد کردن جزئیات پرداخت و اولین استفاده از مشتری – جعلی بود.

نحوه کار آن چنین است: بازاریابان با کیفیت پایین برنامه های بی کیفیت (مانند مانیتورهای باتری) را تهیه می کنند که نیاز به دسترسی ریشه دارند. این برنامه ها از تمام برنامه هایی که نصب کرده اید جاسوسی کرده اند. اگر Uber را نصب کرده باشید ، آنها "یک کلیک" را به سیستم وارد می کنند تا به شما اطلاع دهند که توسط یک تبلیغ "تبدیل شده اید".

نه تنها تبلیغات هدفمند اوبر – لزوماً شامل رویکرد نظارت RTB – اتلاف پول بود ، بلکه برنامه هایی که اقدام به کلاهبرداری کردند نیز به کلاهبرداری متکی بودند. جاسوسی از کاربران به عبارت دیگر ، عدم وجود حریم خصوصی در قلب کل سیستم کلاهبرداری بود. پرونده اوبر نمایشی است ، اما به هیچ وجه بی نظیر نیست. مقاله ای در فوربس خاطرنشان می کند که در کنار اوبر ، دیگر شرکت های بزرگ دریافته اند که وقتی تبلیغات آنلاین را متوقف می کنند ، هیچ اتفاقی برای خط نهایی نمی افتد.

به عنوان مثال ، P&G هزینه تبلیغات دیجیتال خود را 200 میلیون دلار کاهش داد ، بدون اینکه در نتایج کسب و کار تغییری حاصل شود. تعقیب و گریز تبلیغات را فقط در 5000 سایت شروع کرد ، به جای 400،000 مورد قبلی ، بدون تأثیرات ناخواسته. فقط شرکت های بزرگ نیستند که متوجه می شوند تبلیغات آنلاین عمدتا هدر دادن پول است. در مقاله Forbes به مشاغل کوچک اشاره شده است که دریافتند بیشترین کلیک در تبلیغات فیس بوک و Google Adwords مربوط به ربات ها است و فروش واقعی ندارند. همانطور که مقاله یادداشت می کند ، eBay در سال 2013 ناکارآمدی در تبلیغات آنلاین را کشف کرد ، اما به نظر می رسد بقیه مردم جهان توجهی نکردند. حتی ویرانگرترین موضوع توییتر Aram Zucker-Scharff از سال 2018 است. این نشان می دهد که تقریباً هر جنبه از تبلیغات آنلاین بر اساس اعداد جعلی است.

اثبات خراب شدن کل ساختمان تبلیغات آنلاین ، هرچه بیشتر قویتر می شود. و همانطور که این وبلاگ متذکر شده است ، سرانجام نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد تبلیغات میکرو هدفمند است ، با توجه به قوانین جدیدی که اتحادیه اروپا قصد دارد آنها را معرفی کند. اما معلوم شد که یک مشکل ساختاری بزرگ دیگر در مورد تبلیغات آنلاین وجود دارد که تأثیرات عمده ای بر حریم خصوصی دارد. این در مقاله جدیدی از دینا سرینیواسان ، عضو طرح ضد انحصاری دانشگاه ییل ، پروژه تورمن آرنولد ، به تفصیل ارائه شده است. سریناواسان قبلاً تحلیلی درباره سو abuseاستفاده از حریم خصوصی فیس بوک نوشت: "استفاده از فیس بوک به معنای پذیرش محصولی است که مربوط به نظارت تجاری گسترده است." برای خوانندگان این وبلاگ مخفی نیست. اما آخرین پست او چیزی را که بسیار کمتر شناخته شده است ، نشان می دهد: تعارضات منافع متعدد گوگل در فضای تبلیغات آنلاین:

Google فقط فضای تبلیغاتی متعلق به وب سایت های شخص ثالث را نمی فروشد ، همچنین فضای تبلیغاتی را که در سایتهای خود ، جستجوی Google و YouTube ظاهر می شود ، می فروشد. هنگامی که یک تجارت کوچک از ابزار واسطه گوگل به نام Google Ads برای پیشنهاد و خرید فضای تبلیغ در مبادلات استفاده می کند ، این ابزار تبلیغ کننده را به سمت خرید فضای تبلیغات هدایت می کند.

اثرات چشمگیر است. طبق گفته Srinivasan ، در سال 2007 ، تقریباً 64٪ از تبلیغات مدیریت شده توسط Google به خواص Google از جمله جستجوی Google و YouTube اختصاص یافته است. تا سه ماهه اول سال 2020 ، سهم دارایی های گوگل به 85 درصد افزایش یافته بود. نقش های متعدد گوگل در صنعت تبلیغات آنلاین – کمک به مشاغل در خرید و فروش فضای تبلیغاتی ، از جمله در سایت های خود – مقدار بی نظیری از کسب و کار و اطلاعات اینترنتی را به آن می دهد. این برنامه می تواند هم در برابر سیستم عامل های تبلیغاتی رقابتی و هم در وب سایت های رقیب استفاده کند ، بنابراین قدرت انحصاری خود را تقویت می کند. این می تواند از سلطه خود استفاده کند و حتی اطلاعات بیشتری در مورد کاربران وب سایت های خود و اشخاص ثالث جمع آوری کند. سریناواسان به موازی نزدیک حراج های خودکار امروز در زمان واقعی در تبلیغات آنلاین با تجارت الکترونیکی سهام اشاره می کند. اما یک تفاوت قابل توجه وجود دارد:

ما در بازار سهام با خرید و فروش الکترونیکی ، ما تقاضا داریم که مبادلات دسترسی معقول به داده ها و سرعت را برای معامله گران فراهم کنند ، ما تعارض منافع واسطه ای را شناسایی و مدیریت کنیم ، و ما برای کمک به کنترل بازار خواستار افشای تجاری هستیم. از آنجا که تبلیغات هم اکنون در مکان های تجارت الکترونیکی نیز معامله می کنند ، آیا برای محافظت از یکپارچگی آگهی باید این سه اصل رقابت را وام بگیریم؟

به نظر می رسد رویه ای کاملاً معقول و منطقی برای شفاف سازی فضای تبلیغات آنلاین و در نتیجه منصفانه تر است. این راه حلی برای مسئله حریم خصوصی گسترده تری از تبلیغات میکرو هدفمند مبتنی بر RTB نیست ، اما می تواند یک شروع باشد.

تصویر ارائه شده توسط یوتانزیا.