سایه همه گیر کورون ویروس تقریباً در کل جهان معلق است ، و توده ها را در چنگال ترس و وحشت می پوشاند. عدم قطعیت. اگرچه همه گیرها از بین می روند ، عواقبی که آنها از خود برجای می گذارند – مانند مداحی های مداوم از همه بحران ها – تمایل سرسختانه ای برای تبدیل شدن به یک بخش دائمی از زندگی اجتماعی ما دارند.
یک پاسخی که همه گیر جهانی ایجاد کرده است ، گسترش برنامه های نظارت در بسیاری از نقاط جهان است. از طرف دیگر ، تبدیل تلفنهای ما به دستگاه و دوربین برای پخش اطلاعاتی که می توانند ما را بشناسند و بیشتر اطلاعات شخصی ما به نظر می رسد اقدامات لازم برای شناسایی افراد در معرض خطر و مدیریت قرنطینه ها است. اما سوال مهمی که باید پرسید این است: آیا بعد از پایان بیماری همه گیر اتفاق می افتد؟ سوابق پزشکی ، وضعیت بهداشتی ، اطلاعات مربوط به موقعیت مکانی و اطلاعات تماس شخصی در اختیار نیروی انتظامی ، پلیس و سایر نهادهای عمومی به طرز وحشتناکی بویایی از دستور العمل مناسب برای یک دولت پلیس
در مواجهه با این تهدید اورولیایی برای آزادی های مدنی ما ، آگاهی عمومی از قابلیت های نظارتی که دولت ها ایجاد کرده اند و پوشش گسترده ای از این جزئیات در رسانه ها ضروری است اگر امیدواریم که تمایل داشته باشیم که تمایل دولت مشترک برای استفاده را داشته باشیم. بحران ها بهانه ای برای نقض حقوق اساسی بشر است. نشانه های نگران کننده ای در مورد اینکه اقدامات ابتکاری نظارتی برای کنترل شیوع ویروس می تواند فراتر از محدوده و هدف اصلی آنها باشد ، پیش بینی می شود دنیای جدید جدی که نظارت در آن عادی شده باشد.
نظارت همه گیر و احتمال خزش ماموریت
گسترش coronavirus در حالی که حفظ محرمانه بودن اطلاعات شهروندان
تعادل ظریف است. محافظت از داده ها نباید مانع تلاش برای جلوگیری از شیوع ویروس شود ، اما از طرف دیگر ، دولت ها نباید به طور کامل از حق شهروندی شهروندان چشم پوشی کنند. – Reuben Yonatan ، مدیرعامل GetVoIP.
هر کشوری که تحت تأثیر کروناویروس قرار گرفته است ، راه حل خود را برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات درمورد موارد بیماری کورو ویروس به منظور استفاده از قرنطینه ها و تعیین پویایی عفونت در یک منطقه خاص تهیه کرده است. در بیشتر کشورها ترکیبی از فناوری ها با استفاده از داده های تلفن های همراه ، سوابق بیمار ، نظارت تصویری عمومی مجهز به دماسنج دیجیتال و قابلیت تشخیص چهره انجام شده است. اینها شبکه ای از فناوری های بزرگ و تهاجمی در زمینه تبادل داده ها در مقیاس بزرگ را تشکیل می دهند.
به گفته جیمز Giordano ، دکترا ، استاد عصب شناسی و بیوشیمی در مرکز پزشکی دانشگاه جورج تاون ، "برنامه های مربوط به آیفون که تشخیص می دهد افراد مبتلا به COVID مثبت هستند ، در حال حاضر مزاحم تر این موارد می تواند با شناسایی چهره و برنامه های رسانه های اجتماعی برای ردیابی حرکات ، فعالیت ها و تماس های شخصی افراد مرتبط باشد. »
تکنیک های ردیابی مخاطب به ویژه مورد توجه مسئولان بهداشت عمومی قرار گرفته است زیرا آنها به اطلاع رسانی در مورد تصمیم گیری در مورد قرنطینه ها و آثار کمک می کنند.
ترکیبی از ردیابی تماس با قدرت استثنایی تلفن. با تشکر مدرن از داده های مکان دقیق ، اطلاعات دقیقی برای اعمال قرنطینه ها و درک وضعیت سلامتی یک جمعیت خاص ارائه می شود. و این همان کاری است که بسیاری از برنامه های تحت حمایت دولت برای مبارزه با این بیماری انجام می دهند. اما جمع آوری و به اشتراک گذاری عظیم داده هایی که این فناوری ها به آن منجر می شوند ، خطرات قابل توجهی برای حفظ حریم خصوصی به همراه دارند. در حقیقت ، برخی از برنامه ها اطلاعات بیشتری را از آنچه که رسماً اعلام شده اند به اشتراک می گذارند: اطلاعات کاملاً منجر به اعمال کنترل اجتماعی و کاهش آزادیهای اساسی. این به ویژه در کشورهایی که قبلاً شبیه اشکال نظارت و کنترل نوع Big Brother هستند ، نگران کننده است. کد بهداشتی چین Alipay نمونه خوبی است. کد بهداشتی Alipay نرم افزاری است که شما برای تلفن هوشمند خود بارگیری می کنید ، که به صاحب دستگاه کد QR رنگی اختصاص می دهد که نشان دهنده خطر و وضعیت سلامتی است. اگر سبز هستید ، در امان هستید. زرد و قرمز به ترتیب 7 تا 14 روز انزوا نیاز دارند. چین دارای نقاط بازرسی در مناطق عمومی است که شما فقط می توانید وارد کنید اگر کد QR سیگنال سبز به شما بدهد. این سیستم بسیار ساده و کارآمد است و به نظر می رسد در ابتدا هیچ چیز با آن اشتباه ندارد. با این حال ، عملکرد آن کمی مرموز است. مدیران به طرز عجیبی سکوت کرده اند که چگونه سیستم افراد را با یکی از سه رنگ مرتبط با سطح خطر عفونت طبقه بندی می کند. سکوت وحشتناک است ، به خصوص هنگامی که برنامه به طور ناگهانی رنگ را تغییر می دهد تا سطح بالاتری از خطرات را نشان دهد و هیچ توضیحی در مورد آن وجود ندارد. ناگهان ، شما خود را تحت نظمی برای قرنطینه کردن خود می یابید و همین است. اگرچه تحت ویژگی های سایه ای این برنامه هنوز چیزی شوم تر است. برای حفر عمیق تر ، کد برنامه حاوی جمله ای به نام "reportInfoAndLocationToPolice" است. کد محل زندگی فرد و یک شماره شناسایی را به سرور منتقل می کند که احتمالاً توسط پلیس قابل دسترسی است. وقتی همه اینها را در نظر می گیرید و گرفتاری مسلمانان اویغور را در سین کیانگ به یاد می آورید ، که بر اساس رمزگذاری رنگ به عنوان ابزاری برای ستم ، تحت نظارت مشابه قرار گرفته اند ، الگوی این است نگران کننده پیش بینی همه روشهای زیادی که توسط دولتها می توان از طریق این برنامه ها استفاده کرد ، دشوار است. آنچه مسلم است احتمال سوءاستفاده وجود دارد.
همانطور که لورا ، صاحب InfinityDish به درستی اشاره می کند:
"به راحتی می توان فهمید که چگونه ترکیبات تشخیص چهره و ردیابی مخاطب می توانند برای حفظ حریم خصوصی شهروندان فاجعه بار باشند. این خطر فقط زمانی افزایش می یابد که در اختیار دولت پلیس و دولت های دیکتاتوری قرار گیرد. غیرقابل انکار است که جستجوی مخاطبین در بسیاری از کشورهای آسیایی تأثیر پیشگیرانه قوی داشته است.
"با این حال ، حساب های نوار ردیابی اجباری در هنگ کنگ و تماس های تلفنی منظم با کسانی که در تایوان قرنطینه می شوند ، با توجه به سابقه نقض حقوق بشر در هر دو دلیل نگرانی هستند. ""
به هر حال ، یک واقعیت مهم باقی مانده است: استراتژی کنترل بیماری همه گیر چین یکی از مؤثرترین ها در جهان است و بدون شک قابلیت های نظارتی آن نقش مهمی داشته است. نقش کلیدی در کنترل اوضاع.
این سؤال را ایجاد می کند که آیا قبول نظارت گسترده در صورت بروز همه گیری در حقیقت اصلی ترین نکته
The Reliance شرقی به فناوری نظارت
است "بستگی به این دارد که شما از چه کسی می خواهید ، ردیابی گسترده تماسهای تلفنی می تواند روشی بسیار مؤثر برای کاهش انتشار COVID-19 … یا آسیب قابل توجه و شاید دائمی به ابعاد مختلف حریم خصوصی باشد "- Rob Shavell، مدیرعامل Abine. تصادفی نیست که کشورهایی که اکثر اقدامات قرنطینه و نظارت بر کارآیی را دارند ، به طور کلی در مدیریت بیماری همه گیر کوروی ویروس موفق تر عمل کرده اند. در این رابطه نمونه های بسیار خوبی وجود دارد. مثلاً سنگاپور را بگیرید. وزارت بهداشت اطلاعات مربوط به هر بیمار تایید شده با جزئیات شگفت انگیز را بارگیری می کند ، بنابراین می توانید از جایی که افراد آلوده به آنجا رفته اند و با آنها در تماس بوده اند ، فاصله بگیرید. در اینجا یک پرونده تأیید شده در وب سایت وزارتخانه آمده است. وب سایت:
"پرونده 227 یک پرونده وارداتی است که شامل یک شهروند 53 ساله سنگاپور است که از 7 مارس تا 12 مارس در فرانسه بود. از زمان شروع علائم به سر کار نرفته است. او در جاده پاسیر پنججان می ماند. دولت سنگاپور همچنین برنامه ای به نام TraceTogether را طراحی کرده است که در ادای احترام به رضایت کاربران ، یک مدل انتخابی کار می کند – یک ویژگی قابل ستایش. TraceTogether از بلوتوث برای ارتباط با تلفنهای افراد نزدیک استفاده می کند و اطلاعات مربوط به موقعیت مکانی را حفظ می کند که می تواند به شما کمک کند تا ببینیم افراد در معرض خطر از مسیرهای عبور عبور کرده اند یا خیر. با محرمانه ماندن هویت کاربران از محرمانه بودن ، محرمانه بودن کاربران را احترام می گذارد ، اما برنامه بدون برخی از حفره های حریم خصوصی نیست. اگرچه برنامه فقط در صورت اجازه کاربر اطلاعات را به سرورهای دولتی منتقل می کند ، سرور می تواند داده های خصوصی کاربران را حتی اگر آلوده نباشد تعیین کند. نگرانی دیگر ماندگاری پرونده های داده است ، که هر 21 روز یکبار به صورت محلی از برنامه حذف می شوند ، هیچ چیزی نمی گوید که آیا مقامات مرکزی مصمم هستند که در حذف سوابق همان دقت را انجام دهند. وقتی به این فکر می کنید که چگونه TraceTogether یکی از مهمترین برنامه های ردیابی Covid-19 با حفظ حریم خصوصی است ، ناامید کننده است که بدانید بهترین چیزی که داریم بدون نقص نیست از محرمانه قابل توجهی با این حال ، موفقیت سنگاپور در کنترل coronaviruses در سراسر جهان نمونه است. در جای دیگر ، سیستمهای موجود از نظر سطح بدخوانی بسیار بد هستند. مأمورین در تایوان روزی دو بار با مردم تماس می گیرند تا مطمئن شوند تلفن های همراهشان نزدیک است و از سلامتی آنها سؤال می کنند. این سیستم با سیستم سنگاپور ، هنگ کنگ یا چین متفاوت است ، زیرا هیچ برنامه اشتراکی برای به اشتراک گذاشتن داده های توده ای وجود ندارد که تایوانی ها مجبور به بارگیری آن در تلفن های خود شوند. درعوض ، سیستم نظارت بر شبکه های تلفنی سنتی متکی است تا مکان کاربر را مثلث کند. با این وجود ، قدرت های گسترده ای که به پلیس و دولت داده می شود – اگرچه احتمالاً به نفع منافع عمومی بیشتر مورد نظر بوده است – اما به نظر می رسد ویژگی های خود را با کنترل ستمگرانه ای از سیستم که به داستان ظالمانه برمی گردد به اشتراک می گذارد. از تایوان به مدت 15 دقیقه تلفن خود را خاموش کنید و پلیس تایوانی به شما اطلاع می دهد که از سیستم خارج شده اید. انتظار دارید که چند پلیس روی درب شما بکوبند تا به زودی شما را تماشا کنند. یک دانشجوی آمریکایی که در چهل سالگی خود از تایوان به دام افتاده بود پس از خاموش شدن باتری تلفن وی هنگام خواب ، سریعاً توسط پلیس مورد بازدید قرار گرفت.
اما این اقدامات شدید منجر به موفقیت چشمگیر در کنترل عفونت در تایوان شده است. تعادل حفظ حریم خصوصی و سلامت عمومی
هیچ کس نمی تواند انکار کند که مقداری از قرار گرفتن در معرض اطلاعات برای مقابله مؤثر با گسترش تاج ویروس ضروری است. دسترسی سریع به اطلاعات دقیق و فوراً به روز شده که در دسترس موسسات مسئول ، کارمندان دولت و عموم مردم است برای مدیریت بحران های کلان مانند اینها و امتیازات مربوط به حریم شخصی ضروری است. تنها راه برای به اشتراک گذاری داده های جمعی. اما جامعه تا چه اندازه می تواند از آن بهره ببرد؟ استدلال خوبی را می توان مطرح کرد که با یک پاسخ نظارت به اندازه کافی هماهنگ ، می توان از نیاز به قفل جلوگیری کرد. نمونه اصلی کره جنوبی است که نشان داده است که چطور نظارت جمعی به درستی اجرا می شود از لزوم محدودیت سفر جلوگیری می کند. کره جنوبی به جای تعطیل کردن کشور و اقتصاد ، به نبرد زیرساخت های شهر هوشمند خود تکیه کرده است. با استفاده از اطلاعات مربوط به دوربین ها ، تلفن های همراه و تراکنش های کارت اعتباری ، مقامات کره جنوبی می توانند افرادی را که در مجاورت بیماران مبتلا به کروناویر قرار داشتند ، شناسایی کنند. از آنجا ، صرفاً در صورت لزوم استفاده از قرنطینه در صورت لزوم ، استفاده از ظرفیت های استثنایی غربالگری و بستری در کشور است.
کره جنوبی با این روش تصمیم به محرومیت از حریم خصوصی شهروندان خود برای تضمین حق بسیار بیشتر سلامتی با موفقیت عظیم گرفت. معضل ایمنی عمومی و حمایت از حریم خصوصی برای کشورهای غربی بسیار دشوارتر از همتایان شرقی آنها است. تفاوت آشکار در تلاش های مدیریت کورو ویروس بین شرق و غرب نشان می دهد که نگرش فرهنگی به نظارت ممکن است ارتباطی با آن داشته باشد.
پناهجویان شرجی قوانین حفظ حریم خصوصی
"سیاست های GDPR و ACCP در حال حاضر ، تا حدودی مؤثر هستند. اما با توجه به تقاضای فزاینده برای تثبیت اقتصاد و لزوم افزایش آزمایش و نظارت ، این اقدامات قانونگذاری نیاز به بازدید بیشتر دارد و شاید برخی اقدامات تجدید نظر (مانند قانون در مورد عدم تبعیض از اطلاعات پزشکی گسترده تر تفسیر می شود – MINA ، حداقل در بخشی از قانون فعلی در مورد عدم تبعیض در اطلاعات ژنتیکی ، GINA) مدل سازی شده است. "- James Giordano، PhD.
ایده نظارت به عنوان چیزی که اساساً اشتباه است در جوامع غربی بیشتر از شرق رایج است. جای تعجب نیست که برخی از دقیق ترین حمایت های قانونی برای حفظ حریم خصوصی داده ها در اروپا و ایالات متحده در قالب آیین نامه های عمومی حمایت از داده ها (GDPR) و CCPA وجود دارد. این چارچوبهای قانونگذاری مورد استقبال عموم و گروهها قرار گرفته است. دفاع از حریم خصوصی در ایالات متحده و اروپا ، زیرا این دستورالعمل ها شرکت های قبلاً غفلت را مجبور به رعایت حقوق حفظ حریم خصوصی برای اطمینان از ناشناس بودن و حفظ حریم خصوصی مشتری می کنند. بندهای احترام به رضایت مشتری و حق وی در دانستن نحوه استفاده از داده های وی ، عناصر اساسی این قوانین است. اما اثربخشی GDPR و CCPA حتی در دوره های عادی تر از وضعیت فعلی جهانی ، جایی که حتی در جلوگیری از نقض حریم خصوصی نیز ناکام هستند ، همچنان جای سوال دارد.
به گفته Caleb Chen ، رئیس بازاریابی محتوا برای دسترسی به اینترنت خصوصی: "کال. مدنی کد 1787.145 (الف) (2) ، که بخشی از CCPA است ، به اشخاص اجازه می دهد تا اطلاعات را به دولت افشا کنند. به همین ترتیب ، GDPR شامل انعطاف پذیری در بندهایی است که باعث می شود افشای داده های شخصی به دلیل مشکلات بهداشت عمومی یا تهدیدهای تروریستی مرزی انجام شود. "
" اگرچه قانونی مانند این می تواند در ترغیب اقدامات محرمانه بودن متوسط مشاغل مؤثر باشد ، اما توسط یک دولت با انگیزه کافی نمی توان آنها را نادیده گرفت.
شک و تردید در مورد توانایی این قوانین برای جلوگیری از نقض حریم خصوصی ذاتی در عملکرد برنامه های ردیابی تماس و سایر فن آوری های کنترل تهاجمی که در تلاش های مهار مستقر هستند بنابراین ، coronavirus به خوبی پایه گذاری شده است
در این یادداشت ، پری توون Thexyz می گوید: "جالب خواهد بود که ببینیم کشورهای اروپایی چگونه این کار را می کنند. چند سال پیش ، کشورهای اتحادیه اروپا GDPR را معرفی کردند که سختگیرترین قوانین حفظ حریم خصوصی در جهان بود. من نمی دانم مقررات GDPR تا چه اندازه با برنامه های ردیابی مخاطب سازگار خواهد بود. یکی دیگر از موانع حفظ حریم خصوصی عدم تناسب قوانین در سطح فدرال و محلی است. به گفته D. Gilson ، دکترا و محقق CarInsuranceComparison: "قانونگذاری مانند CCPA تاکنون نتوانسته است از حریم شخصی ما محافظت کند. به عنوان مثال اخیراً در قانون فدرال ، از حق DMV ها برای فروش اطلاعات خصوصی ما حمایت شده است.
اما برخی حمایت های رسمی از حریم خصوصی بهتر از هیچ کدام نیستند. تمایلات دموکراتیک لیبرال غربی و خشم مردم علیه بسیاری از رسوایی های حریم خصوصی اخیر ، فقط نیاز به مقررات حریم خصوصی مانند GDPR و CCAC را توجیه کرده است. . مبارزه با اکراه عمومی با نظارت که باعث نقض حریم خصوصی می شود دشوار است
در نتیجه ، ما شاهد نظارت دقیق کمتر در اکثر کشورهای غربی هستیم که می تواند به عنوان یک عامل مؤثر در هزینه های گزاف تحمل شود. 39 ؛ غرب به دلیل کرونا ویروس. [19659004] از آنجا که چین ، هنگ کنگ ، کره جنوبی ، تایوان ، سنگاپور و مواردی از این دست برای نقض حریم خصوصی افراد به نفع امنیت عمومی تصمیم گرفته اند ، کشورهای غربی تلاش کرده اند تا تعادل بین حقوق فردی مردم. الگوی همبستگی بین حصر موفقیت آمیز Covid-19 و میزان نظارت اعمال شده ، گرچه به وضوح نتیجه گیری نیست ، اما حاکی از آن است. آیا ما باید حقوق و آزادی های خاصی را برای نجات جان خود در برابر خطر فوری قربانی کنیم یا باید از اقدامات شدیدتر – و کم اثرتر – برای کاهش شیوع ویروس و جلوگیری از گسترش قدرت استفاده کنیم. چه کسی ظلم آینده را پیش بینی می کند؟ چه جایگزینی با بلندگوئی کمتر در درازمدت برابر است؟ پاسخ به این سؤالات آسان نیست ، اما اگر یک مورد را دیده باشیم ، شرایط آزمایش واقعی رهبری محتاطانه و پیشگویی کننده نفوذ را نشان می دهد.
The Post-Corona World
"ضبط داده هایی که کاربران داوطلبانه در اینترنت قرار می دهند یکی است. چیز. اما استفاده از ترس از یک بحران برای وادار کردن آنها برای بارگیری داده های بسیار حساس که هرگز قصد اشتراک گذاری آنها را ندارند ، خطرناک و دائمی است. – رائولن چای ، مدیرعامل IoTeX. اگر اطمینان داشته باشیم که قدرت نظارت گسترده دولتها در طول کورو ویروس در پایان بیماری همه گیر کاهش می یابد ، هیچ نگرانی برای شما وجود نخواهد داشت. اما در مقابل عدم اطمینان و گرایش غیرقابل انکار سیستم های نظارت دولتی برای تبدیل شدن به یک بخش دائمی از زندگی ما ، نگرانی های زیادی در مورد جهان پس از تاج وجود دارد. این امر به ویژه هنگامی صدق می کند که تشدید تلاش های نظارت بر دولت همزمان با تعلیق حقوق و آزادیهای عادی اجتماعی باشد. دولت ها در حال عادت هستند كه فناوری های نظارتی را در حوادث مهم معرفی كنند كه مدتها پس از دستیابی به هدف اصلی گفته شده خود حفظ می شوند. ما آن را بعد از حملات تروریستی 11 سپتامبر در ایالات متحده و المپیک پکن 2008 دیدیم.
من با چند متخصص تماس گرفتم تا نظرات خود را در مورد اقدامات جدید در میان بگذارم. نظارت و تبدیل شدن به یک ویژگی ثابت تمدن پس از تاجگذاری. بسیاری می ترسند که نظارت تهاجمی به استاندارد جدید تبدیل شود:
جیمز جوردانو در این یادداشت خاطرنشان می کند:
"اگر بعید نیست ، ممکن است که نوع و میزان آن امکان پذیر باشد. نظارت عمومی ادامه دارد. پس از این موج اول COVID-19 ، به منظور کاهش و / یا پاسخ به افزایش عفونتهای رخ داده در طول موج دوم. این ممکن است یک وضعیت عادی جدید باشد که سطح وسیع تری داشته باشد و انواع نظارت عمومی و فردی بر آن حفظ شود و یک نگرش نسبی منسوخ و ناعادلانه در بین مردم گسترش یابد. "
روبن یوناتان ترسهای مشابهی را برانگیخته است:
" امیدوارم این دولتها پس از اتمام همه گیری ، اقدامات را کاهش دهند. با این حال ، از تجربه ، ما دیده ایم که اگر اینچ را به دولت بدهید ، یک مایل کامل طول می کشد. برخی از دولتها ، اما بدون تردید برخی اقدامات با اصرار بر اینكه این آمادگی برای همه گیری های آینده است را توجیه می كنند. "
پری توون همچنین شک و تردید خود را ابراز می کند:
" من قبلاً ندیده ام (تدابیری که در هر زمان در هر زمان آرام بوده و انتظار نداشته باشم که بعد از آنها آرامش پیدا کند. همه گیر. "
دیوید ریشر ، حقوقدان و مدیرعامل LegalAdvice.com به خصوص در مورد جمع آوری داده های بیومتریک از شهروندان نگران است:
" نگرانی های مشروع از یک دولت انبوه وجود دارد. نظارت توسعه می یابد که با استفاده از آن داده های بیومتریک یک فرد بدست می آید. "
رائولن چای به حملات 11 سپتامبر اشاره می کند تا آنچه را که در آینده می توان انتظار داشت پیش بینی کند:
وی گفت: "این اقدامات اضطراری باعث عادی سازی مکانیسم های نظارت به همان روشی می شود که حملات تروریستی 11 سپتامبر باعث ایجاد قانون اجازه جاسوسی گسترده برای شهروندان شد. این قانون ظاهراً موقت تقریباً دو دهه تا کنون قابل تأیید نیست. دیر. "[19659004] در هنگام نقض حقوق مدنی می توان با ترس از دیكتاتوری قریب الوقوع فاصله گرفت ، اما باید به خاطر داشته باشید كه شرایط فعلی عادی نیست. از ترس از حال حاضر و مواجه شدن با تهدیدهای فوری مهمتر از این است که از نگرانی در مورد تمام راه هایی که در آینده می توان از قدرتهای نظارتی استفاده کرد ، نگران باشید.
از سوی دیگر ، ترس ما از نظارت تهاجمی که منجر به نقض جدی حقوق بشر می شود کاملاً بنیادی است. در تاریخ اخیر دشوار است که دقیقاً آنچه را که در آینده برگزار می شود پیش بینی کند. اگر سیاست گذاران مبارزه کنند تا آزادی های ما احیا شود و بعد از فروکش کردن همه گیر ، میزان نظارت کاهش یابد. یا شاید عموم مردم به تدریج استانداردهای جدید نظارت عمومی را در جامعه ای که حریم شخصی مدت ها است از دنیا رفته است بپذیرند.
عملکرد FetchData () {
! تابع (f، b، e، v، n، t، s) {if (f.fbq) بازگشت؛ n = f.fbq = تابع () n.callMethod؟
n.callMethod.apply (n ، argument): n.queue.push (آرگومان)}؛ اگر (! f._fbq) f._fbq = n؛
n.push = n؛ n.loaded =! 0؛ n.version = & # 39؛ 2.0 & # 39 ؛؛ n.queue = []؛ t = b.createElement (e)؛ t.async =! 0؛
t.src = v؛ s = b.getElementsByTagName (ه) [0]؛ s.parentNode.insert قبل از (t ، s)} (پنجره ،
سند ، & # 39؛ اسکریپت & # 39؛ ، & # 39؛ https: //connect.facebook.net/en_US/fbevents.js'؛)؛
fbq ("ابتکار" ، "1249908715041993")؛
fbq (& # 39؛ track & # 39؛، & # 39؛ PageView & # 39؛)؛
fbq (& # 39؛ track & # 39؛، & # 39؛ Research & # 39؛)؛
}
setInterval (FetchData ، 9000)؛
